ภาษีมูลค่า่เพิ่ม กรณีจ่า่ยค่าโฆษณาผ่านเว็บไซท์ของต่า่งประเทศ

กรมสรรพากรวินิจฉัยโดยสรุปดังนี้: บริษัทไทยประกอบกิจการซื้อขายอัญมณีจ่ายค่าบริการโฆษณาขายอัญมณีและการจัดการประมูลผ่านเว็บไซท์ให้แก่บริษัท อี ซึ่งเป็นนิติบุคคลจัดตั้งขึ้นตามกฎหมายของสมาพันธ์รัฐสวิส และมิได้ประกอบกิจการในประเทศไทย (บริษัทจะส่งรายละเอียดของอัญมณีที่บริษัทมีความประสงค์จะทำการโฆษณาให้กับบริษัท อี ด้วยวิธีการทางอิเล็กทรอนิกส์ และบริษัท อี จะทำการรวบรวมรายละเอียดต่างๆ และใส่ข้อมูลลงในเว็บไซท์ของบริษัท อี เมื่อข้อมูลที่เกี่ยวข้องกับอัญมณีของบริษัทอยู่ในเว็บไซท์ของบริษัท อี แล้ว ผู้ประมูลจากทั่วโลกจะสามารถเข้าร่วมประมูลเพื่อซื้ออัญมณีของบริษัทได้ โดยอัญมณีจะขายให้แก่ผู้ประมูลที่เสนอราคาสูงที่สุด) โดยมีเซิร์ฟเวอร์ (Server) ของบริษัท อี ที่ใช้ในการโฆษณาและจัดการประมูลตั้งอยู่ในต่างประเทศ และบริษัทไม่มีอำนาจในการควบคุมหรือจัดการเว็บไซท์ของบริษัท อี แต่โดยที่ผู้ประมูลจากทั่วโลก รวมทั้งผู้ประมูลที่อยู่ในประเทศไทยสามารถที่จะเชื่อมต่อกับเครือข่ายอินเตอร์เน็ตและเข้าไปยังเว็บไซท์ของบริษัท อี เพื่อเลือกชมอัญมณีและทำการประมูลอัญมณีของบริษัทได้ ถือเป็นกรณีที่บริษัท อี ให้บริการในต่างประเทศและถือว่ามีการใช้บริการนั้นในราชอาณาจักร ดังนั้น เมื่อมีการจ่ายเงินค่าบริการให้กับบริษัท อี บริษัทจึงมีหน้าที่นำส่งภาษีมูลค่าเพิ่มที่บริษัท อี มีหน้าที่ต้องเสีย ตามมาตรา 83/6 (2) แห่งประมวลรัษฎากร (อ้างอิง: หนังสือตอบข้อหารือกรมสรรพากรที่ กค 0706/พ./9322 ลงวันที่ 10 พฤศจิกายน 2549)

15 มิถุนายน 2550